சுயம் தொலைத்தவள்..,

தட்டு, தடுமாறி
நடைபயிலும்போது...,
பெற்றோருக்கு,
"செல்ல மகளாய்"...,

விளையாட்டாய், கல்வியை
பெறும்போது..,
அண்ணனுக்கு,
"அடங்கிய தங்கையாய் "..,

கல்வியுடன், இளமையும்
தலை நீட்டும்போது...,
காதலனுக்கு,
"அன்பு காதலியாய்"...,

இளைமையுடன், வாழ்வின்
ருசியறிய முயலும்போது...,
கணவனுக்கு,
"ஆசை மனைவியாய்"...,

வாழ்வின் ருசியுடன், பொறுப்பும்
எட்டிப் பார்க்கும்போது..,
பிள்ளைகளுக்கு,
"பொறுப்பான தாயாய்"...,

பொறுப்புடன், பக்குவமும்
கைவரும்போது...,
புகுந்த வீட்டினருக்கு,
"பொருத்தமான மருமகளாய்"..,

பக்குவத்துடன், பொறுமையும்
நிறைந்திருக்கும்போது..,
மருமகபெண்ணுக்கு,
"கனிவான மாமியாராய்"..,

பொறுமையுடன், அனுபவமும்
சேரும்போது ...,
பேரபிள்ளைகளுக்கு,
"கண்ணியமான பாட்டியாய்"..,

அனுபவத்துடன், முதுமையும்,
மூப்பையும் கண்டு அஞ்சும்..,
இணைக்கு..,
"தோழமையுடனான தாதியாய்"...,

மூப்புடன், மரணம்
நெருங்கும் தருவாயில்..,
தனிமையில்,
மெல்ல திரும்பி பார்க்கிறேன்...,

"நான் எங்கே" என்ற
கேள்விக்கு..,
"பெருமூச்சே ".
பதிலாய் வந்து முகத்திலறைகிறது.?!!

டிஸ்கி: இந்த கவிதையைதான் மகளிர் தினத்துக்கு பதிவிடலமினு இருந்தேன். ஆனால், என் மகள் பரிசு பல பெற்றதால் அவளுக்கு ஒரு கவிதையை பரிசளிக்க வேண்டி முந்தைய பதிவு.