கொடிது!! கொடிது! முதுமையில் தனிமை கொடிது!!

இளமை அகன்றுவிட,  முதுமை அணைத்துக்கொள்ள,
இயலாமையில் சோர்ந்துபோய் அசைபோடும் மனது!!
காலமதில் பயிர் செய்யாமல்,  காத்திருந்த கன்னிதனையும்,
கடைத்தெருவில் களைந்துவிட்டு  கவனமில்லா வாழ்வுதனை
கடமையாக வாழ்ந்தேனே!!

இளமைதனின் முறுக்கோடு,  இயலாதது ஏதுமில்லை என்று,
அகங்காரம் அங்கமெல்லாம் ஆபரணமாய் சூடி கொண்டு
ஆனந்தமாய் இருந்தேனே!!

தனித்திருப்பது சுகம்!!  இறைவன் தந்த  வரம்!! என்றும்
பந்த பாசங்கள்லாம் சிறை!!
வழித்துணையாய் வாழ்க்கை முழுதும்..,
 வருபவளும் துன்பம்...,  என்று
காலமதை வீணே கழித்தேனே!!
 
வாக்குகளும்,  வாதங்களும் வசந்தகால பருவத்திலே..,
வசந்தத்தை வலுவிழக்க செய்தனவே!!
இன்று, வாதம் செய்ய கூட,  நீ இல்லாமல்..,
 வாய் மூடி கிடக்கின்றேனே!!

உடல் தளர்ந்து, உறுதுணையும் இல்லாமல் ..,
உற்றாரும், பெற்றோரும் இல்லாமல்..,
பலமெல்லாம், பலகீனமாய்...,  மனமிடும் பணி..,அதனை,
உடல்கூட உதாசீன படுத்தும், உரமில்லா உடல்கொண்டு
உழலுகின்றேன் உள்ளினுள்ளே !!

காலமதை தவறவிட்டு..,
 காலனுக்கு காத்திருக்கும் முதுமைதனில்!!
கனவிலும், நனவிலும் கடந்துவிட்ட காலம்தனை ,
வீழும் வரை வீழாது
வேகும்வரை நினைதிருப்பேனே!!