ஆண் வர்க்கத்துக்கே “இவனுங்களால்” இழுக்கு - ஐஞ்சுவை அவியல்

ச்ச்ச்ச்சீ:

எங்க முன்னோர்களில் யாரோ செஞ்ச தவப்பலன் விளைவா நானும்,  என் மகள்களும் தவறான ஆண்களை இதுவரை சந்திக்க நேர்ந்ததில்ல. பத்திரிக்கைகளில் இந்த மாதிரி விசயங்களை படித்து மனம் நொந்துப் போவதோடு சரி. முதன்முறையா இப்படிப்பட்ட ஒரு நிகழ்ச்சியைப் பார்த்து கொந்தளிச்சு போயிட்டேன். ரெண்டு மூணு கசப்பான விசயங்களால் எங்களுக்கும் பக்கத்து வீட்டுக்கும் பேச்சு வார்த்தை இல்ல. என்னதான் வம்புக்கு இழுத்தாலும் நாங்க ஒதுங்கிப் போய்டுவோம். ரெண்டு நாளைக்கு முன் வாசலில் நின்னுட்டு தெரிஞ்சவங்க ஒருத்தரோடு பேசிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போ, பக்கத்து வீட்டுக்கு ஒரு ஆறு இல்ல ஏழு வயசில் ஒரு பாப்பா வந்துச்சு. அந்த வீட்டு ஆண்கிட்ட அங்கிள் குழு காசை ஆண்டிக்கிட்ட கொடுக்கச் சொல்லி அம்மா கொடுத்தனுப்பினாங்கன்னு சொல்லி காசை அவன்கிட்ட கொடுத்துச்சு.

அவனும் ஆண்டி இல்லம்மா. கொஞ்ச நேரம் இரு. வருவாங்கன்னு சொல்லி அந்தப் பொண்ணை பக்கத்துல வச்சுக்கிட்டு பாப்பாக்கிட்ட கேள்வி கேட்டுக்கிட்டே, விளையாடுற மாதிரி அது உடம்புல ஆங்காங்கு கை வச்சிக்கிட்டு இருந்தான். இத்தனைக்கும் அந்த நாயிக்கு வயசு 45க்கு மேல் இருக்கும். அதைப் பார்த்து என்னச் செய்யுறதுன்னு தெரியல. உள்ளப் போய் அப்பாக்கிட்ட நடக்கும் அநியாயத்தைச் சொன்னேன், நாம் இப்போ அவன்கிட்ட சண்டைக்குப் போனால் இதுப்போல ஒரு விசயமே நடக்கலைன்னு சாதிச்சுடுவான். அதனால, வீட்டுப் பின்பக்கமா போய் அந்தப் பாப்பாவோட அம்மாவைக் கூட்டி வா. விசயம் அத்துமீறி போச்சுன்னா அந்த குழந்தையை நான் காப்பாத்துறேன்னு சொன்னாங்க. வேக வேகமா அந்தம்மாவை கூப்பிட்டா அவங்க என்னை நம்பல. காழ்ப்புணர்ச்சில சொல்றதா சொன்னாங்க. அந்தக் குழந்தையோட பெரியம்மாவும், குழந்தையோட அப்பாவும் நான் வரேன்னு சொல்லி என்னோடு வந்தாங்க. பின் வாசல் வழியா வந்து மாடில ஏறி மறைஞ்சு நின்னு அவன் செய்கையைக் காட்டினேன்.

அதைப் பார்த்து விக்கித்து போய் நின்னுட்டாங்க, உடனே அந்த குழந்தையோட அப்பா ஓடிப் போய், அந்தாளை ரெண்டு சாத்து சாத்தி குழந்தையை கூட்டிக்கிட்டு போய்ட்டாங்க. வெளில சொன்னா மானம் போகும்ன்னு அதனால எங்கயும் சொல்லாதீங்கன்னு என்னைக் கெஞ்சிக் கேட்டுக்கிட்டாங்க. இப்படி பயப்படுறாதாலத்தான் மனித உருவில் இருக்கும் மிருகங்கள் தன் கோரப் பற்களால் குத்தி குதறுதுங்க.  கடவுள் அருளால் அந்தக் கொடுமை எங்க கண்ணுக்கு பட்டுச்சு. இல்லாட்டி அந்தக் குழந்தையின் கதி!!?? ஆனாலும், அவனை ஒண்ணும் பண்ண முடியாமப் போனது கொஞ்சம் வருத்தம்தான்.

உணர வேண்டியது:

வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டது:

எத்தனை தரம் சொல்லித் தந்தாலும் அப்பு வெளிலப் போய் விளையாடிட்டு வந்தால் கைகால் கழுவனும்ன்றதுல அவ்வளவா அக்கறை இல்லாமதான் இருக்கான். ஒரு நாள் மதிய நேரம் சாப்பிட்டுட்டு தூங்கிட்டிருந்த என் பக்கத்துல, வெளிலப் போய் விளையாடிட்டு வந்த அப்பு  படுத்தான். தூங்கி எழுந்துப் பார்க்கும்போது பெட்லாம் மண்ணு. டேய் அப்பு! பெட் முழுக்க மண் எப்படிடா வந்துச்சு. பாரு என் தலைலாம் கூட மண்ணுன்னு சொன்னேன்.

வெளில விளையாடி வந்ததைச் சொன்னா எங்க அடிவிழுமோன்னு ஒரு செகண்ட் யோசனைச் செஞ்ச அப்பு, உடனே, உன் தலைலாம் மண்ணா இருக்குன்னா உன் தலைல இருந்துதான் வெளில வந்து பெட் முழுக்க சிந்தி இருக்கும்மான்னு சொன்னான்.  அவன் சொன்னதைப் புரிஞ்சுக்க சில நிமிடங்கள் ஆச்சு. அப்புறம் என்ன!? அவன் எஸ்கேப்பிட்டான். நாந்தான் எல்லாத்தையும் க்ளீன் பண்ண வேண்டியதாப் போச்சு!

முகநூலில்  படித்ததில் பிடித்தது:
எத்தனை கைகளால்
ஆசையாய்
அணைத்துக் கொள்கிறது
அந்த மரம்..
அடியில் படுக்கப் போனால் !

யோசிங்க:
குமார் என்பவர் முத்து என்பவர் நடக்க தொடங்கிய ஒரு மணி நேரம் கழித்து நடக்க தொடங்கினார். இருவரும் ஒரே திசையில் நடக்கின்றனர். குமார் மணிக்கு 4 கி.மீ வேகத்தில் நடக்கிறார். முத்து மணிக்கு 3 கி.மீ வேகத்தில் நடக்கிறார். எனில் இருவரும் எத்தனையாவது கி.மீ தூரத்தில் சந்திப்பார்கள்?