தேசியக்கொடியில் பூ வைத்துக் கட்டுவது எதற்கு!? - ஐஞ்சுவை அவியல்

ஏய் புள்ள! எழவுவீட்டுக்கு போய் வந்தேன். கை, கால் அலம்ப கொஞ்சம் தண்ணி கொண்டு வா!

யாரு மாமா செத்துட்டது!?

நம்ம மேலத்தெரு கோவாலுதான். சின்ன வயசுதான். குடிச்சு குடிச்சே செத்தான். அவன் பொண்டாட்டியையும், ஒண்ணும் தெரியாம நிக்கும் பச்சை மண்ணுங்க மாதிரி இருக்கும் ரெண்டு பொட்டைப் புள்ளைகளைப் பார்க்கும்போது நமக்கு பதறுது! எப்படிதான் அதுகளைப் படிக்க வச்சு கரையேத்தப் போறாளோ! கோவாலு பொண்டாட்டியை நினைச்சாதான் நெஞ்சு குழி அடைக்குது!!

நாம கலங்கி என்ன புண்ணியம்!? நம்மால என்னாகும்!? ஏதோ சில நாள் சாப்பிட கொடுக்கலாம். எப்பவாவது அஞ்சோ பத்தோ கொடுத்து உதவி பண்ணலாம். அவ்வளவுதான் முடியும்!. கோவாலு சாவுக்குதான் அம்ம்மாம் பெரிய மாலைலாம் கொண்டுட்டுப் போனாங்களா!?

ஆமா புள்ள! என்னமோ அவன் பெரிய தியாகி மாதிரி எம்புட்டு மாலைங்க!?   ஒண்ணொன்னும் எப்படியும் ஆயிரம் ரூபாய்க்கு மேலதான் இருக்கும். அதுலாம் ஒரு ரெண்டு நிமிசம் கூட அவன் பொணத்து மேல இல்ல. அதுக்குப் போயி இம்புட்டு ஆடம்பரம். 

அதைவிட, எல்லோரும் சேர்ந்து,  ஒரு மாலையை அவன் பொணத்துக்குப் போட்டுட்டு மிச்ச காசுல சடங்குக்கு போனதுப் போக மிச்ச காசை வச்சு எதாவது வருமானம் வரும்படி அந்தப் பொண்ணுக்கு செஞ்சிருக்கலாம். இல்ல பசங்க படிப்புக்காக எதாவது ஏற்பாடு பண்ணி இருக்கலாம். அதைவிட்டு காசைலாம் வேஸ்ட் பண்றாங்க. இதைச் சொன்னா நம்ம மேல பாய்வானுங்க.

நிஜம்தானுங்க மாமா! தேவை இல்லாத சம்பிரதாயங்களை தள்ளிட்டு ஆக்கப்பூர்வமா சிந்திக்கலாமே!! 

கரெக்ட்தான் புள்ள! ஆனா, சில சம்பிராதாயங்கள் எதுக்கு செய்யுறாங்கன்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டா நல்லது.

அப்படி என்ன சடங்கு மாமா! தேசியக்கொடி ஏத்தும்போது கொடிக்குள் பூவை வச்சு, மேலப் போனதும் கொட்டுற மாதிரி ஏற்பாடு பண்ணுறாங்களே அது எதுக்குன்னு தெரியுமா!?

அது சும்மா அழகுக்காகவும், சாமிக்குப் ப்ய்ய்ப் போடுற மாதிரிதான் கொடிக்கும் பூ போட்டு மரியாதைச் செய்யுறோம்.

மரியாதைக்காக இல்ல புள்ள. இந்த கொடி, நம் சுதந்திர இந்தியாவில் வானுயரப் பறக்குறதுக்காக எண்ணற்ற தாய்மார்களின் கூந்தலில் இருந்த மலர்கள் உதிர்ந்தன.  அவர்களின் தியாகத்திற்கு மதிப்பளித்து நம் இந்தியாவை கண்ணெனப் பாதுகாக்கனும்ன்றதை நமக்குலாம் நினைவுப் படுத்தத்தான் கொடிக்குள் பூக்கள் வைக்குறது.

அப்படியா மாமா!  கொடி பறக்க விடும்போதெல்லாம் இந்தச் செய்தி நினைவுக்கு வரும். கொஞ்சம் நெகிழ்ச்சியாவேப் பேசிட்டோம். மனசைக் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்க, என் செல்லுக்கு வந்த ஒரு ஜோக் சொல்லவா மாமா!!

சிரிக்குற மாதிரி இருந்தா சொல்லு புள்ள! 

நான் என் வொயிஃப்கிட்ட கோவிச்சுக்கிட்டு என் அம்மா வீட்டுக்குப் போயிட்டேன். என்னச் செய்யுறதுன்னு தெரியாம என் வொயிஃப் வேற வழியில்லாம அவளே தோசை ஊத்தி சாப்பிட்டா.

நிஜமாவா ?

”நிஜ”மாவில் சுடவில்லை அரிசி மாவில் தான் சுட்டிருக்கா .

ஜோக் சொல்றேன்னு கடிச்சுட்டியே புள்ள! 

ஒரு புதிர் கேக்குறேன் பதில் சொல்றியான்னு பார்க்குறேன்.

ஒரு கம்பத்தோடஉயரம் 13 அடி.

குட்டிப் பல்லி கம்பத்தின் மீது நிமிடத்திற்கு 3 அடி ஏறுது

அதேநேரம்2 அடி சறுக்குது.

அப்படின்னா, பல்லி உச்சிக்குப் போக எத்தனை நிமிடங்கள் ஆகும்!?

ம்ம்ம் சீக்கிரம் சொல்லு. எனக்கு வயக்காட்டுக்கு போக லேட்டாகுது..

இரு மாமா! உன் வாயைக் கட்ட ஒரு வழி இருக்கு. மாமா! என் ஃப்ரெண்ட் ராஜி வீட்டுக்கு முன்ன ஒரு தரம் போயிருந்தேன். அப்ப, ராஜியோட சின்னப் பொண்ணு இனியாக்கு 4 வயசு. அந்த நேரத்துல, ராஜியோட வீட்டுல இருக்குறவங்களுக்கு ஒருத்தர் மாத்தி ஒருத்தருக்கு உடம்புக்கு முடியாமப் போச்சு! அதைப் பத்திப் பேசிக்கிட்டு இருக்கும்போது சாமிக்கிட்ட என் பாரத்தைக் கொடுத்திட்டு, ஹாஸ்பிட்டலுக்கும், வீட்டுக்குமா அலைஞ்சுக்கிட்டு இருக்கேன்னு சொன்னா.

உடனே, பக்கத்துல இருந்த இனியா, சாமி என்ன ”லோட் மேனா”!? அவர்கிட்ட  பாரத்தைக் கொடுத்திட்டு நீ ஹாயா ஹாஸ்பிட்டல் போய் வர்றதுக்குன்னு கேட்டா. அதுக்கப்புறம் ராஜி ஏன் அங்கிருக்கா!? காஃபி கொண்டாரேன்னு எஸ்கேப் ஆகிட்டா.

ஹா! ஹா! உன் ராஜி வாயை அடக்க கடவுள் அனுப்பிய ஆயுதம்தான் அவ மூணு பசங்க. அவங்களைத் தவிர வேற யாருக்கும் அவ அடங்க மாட்டா!

ஸ்ஸ்ஸ் அபா! எப்படியோ கணக்கு புதிரை மாமா மறந்துட்டார். மீ எஸ்கேப்....,