சின்ன பொண்ணு.., பெரிய பொண்ணு..,

                                         

இன்னிக்கு என்ன போஸ்ட் தேத்தலாம்ன்னு யோசிச்சுக்கிட்டே ஃபேஸ்புக்குல சுத்தும்போது இன்னிக்கு ”சர்வதேச பெண்குழந்தைகள் தினம்”ன்னு ஒருத்தர் ஸ்டேட்டஸ் போட்டிருந்தார். அவருக்கு நன்றி சொல்லிட்டு என் பொண்ணுங்க அடிக்குற லூட்டியை போட்டு ஒரு பதிவையும் தேத்திப்புட்டாச்சு..,

பெரியவ எப்பவும் ஒரே மாதிரி பேலன்ஸ்டா இருப்பா. அழுகை,அடம், சிரிப்பு, கோவம்ன்னு எந்த உணர்ச்சிக்கும் அதிகம் ஆட்படாம, ஆழ்கடல்   அமைதி போல தெளிவா இருப்பா. அதனால,  அதிகமா சேட்டை செய்யுறது இல்ல. 

ஆனா, சின்ன பொண்ணு புதுசா பொறந்த கன்னுக்குட்டி போல... ரொம்ப துள்ளும்.., சேட்டை..., சட்டுன்னு கோவம், அழுகை, குறும்புன்னு வீட்டை ரெண்டாக்குவா....

                                              

ஒரு வெள்ளிக்கிழமை ஸ்கூல்ல இருந்து வந்த சின்னது..., எனக்கு “டூ டேஸ்,  ஹாலிடேஸ்” ம்மான்னு சொல்லிட்டு “பால கணேஷ்”  கார்ட்டூன் டிவிடி எடுத்து போட்டு பார்க்க ஆரம்பிச்சுட்டா..., மணி ஆறாச்சும்மா.., தூயாக்கா ஹோம் வொர்க் பண்றா. நீ ஹோம் வொர்க் பண்ணலையாம்மா?ன்னு கேட்டேன்.

டூ டேஸ் ஹாலிடேதானே நான் நாளைக்கு பண்றேனேன்னு சொன்னா.., வேணாம்மா எந்த வேலையும் ஒத்தி போட கூடாது. இன்னிக்கே முடிச்சுட்டா நாளைக்குலாம் ஹாயா இருக்கலாம்.., திடீர்ன்னு எதாவது தடங்கல் வந்து நீ ஹோம் வொர்க் முடிக்கலைன்னா மிஸ்கிட்ட நீதான் திட்டு வாங்குவேன்னு சொல்லியும் கேட்காம  டிவி பார்க்க ஆரம்பிச்சா.

டிவில பார்வதி தேவி குளிக்க போகும்போது, தன் மகன் கணேஷை கூப்பிட்டு காவல் காக்க சொல்வதும்.., அவர் அப்படியே காவல் காப்பது போலவும் சீன் போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு..., அப்போ தூயா, ஏய் இனியா! அங்க பாரு எவ்வளவு பெரிய காட் பிள்ளையார்! அவரே அவங்கம்மா பேச்சை கேட்குறாரு. நீ மட்டும் ஏன் அம்மா பேச்சை கேட்க மாட்டேங்குறேன்னு கேட்டா.

அம்மா பேச்சை கேட்டா..., நம்ம தலை துண்டாகிடும்டி அதனால இனி நாம அம்மா பேச்சை கேட்ககூடாதுடின்னு சொன்னா. என்னடி உளர்றே?ன்னு தூயா கேட்டதுக்கு...,  இங்க டிவில பாரு அம்மா குளிக்குறாங்க. யாரும் உள்ள  வராம பார்த்துக்கோன்னு பிள்ளையார்கிட்ட சொல்லிட்டு போறாங்க. அப்பா சிவன் உள்ள போக பார்க்குறார். உள்ள விடக்கூடாதுன்னு எங்கம்மா சொல்லியிருக்க்காங்கன்னு சொல்லி தடுக்குற புள்ளையோட கழுத்தை அப்பா வெட்டுறார். சோ, இனிமே அம்மா பேச்சை நாம கேட்டா.. இதான் நடக்கும்டின்னு சொன்னதை கேட்டு ங்ஙேன்னு முழிச்சா தூயா..

                                       

  ஒரு நாள் ரெண்டுத்துக்கும் சண்டை. சின்னது சூப்பரா படம் வரையும்., ஆனா, தூயாக்கு படம் வரைய வராது.  ஒரு நாள் படம் வரைஞ்சு தூயாக்கிட்ட  கையில் புல்லாங்குழலோடு மயில் மீதிருக்கும் கடவுள் படம் காட்டியிருக்கா. படம் அழகா இருக்கு. ஆனா, யார் இந்த கடவுள்ன்னு புரியாம கேட்க. முருகன்னு சின்னது சொல்லியிருக்கு. 

லூசு, முருகன் கையில வேல் இருக்கும்..., புல்லாங்குழல் இருக்காதுன்னு சொல்ல., தன் தவறை புரிஞ்சுக்க்கிட்டாலும் ஒப்புக்கொள்ள மனமில்லாம.., அதில்ல தூயா, தன் மாமா “கிருஷ்ணர்” போல புல்லாங்குழல் ஊத முருகனும் கத்துக்கிட்டாராம்ப்பான்னு சொல்லி தூயாவை நிலைகுலைய வச்சிருக்கா.

                              

சின்னதுக்கு 4 வயசாயும் மழலை மொழி மாறாம இருந்துச்சு. ”த”னாவை உச்சரிக்க வராது. ”த”னாக்கு பதில் “க”னா போட்டுதான் பேசுவா. ஒரு நாள் திடீர்ன்னு, அம்மா ஓடி வாயேன்.., “தம்பிமேல தாத்தா உக்காந்திருக்கு”ன்னு கத்துனா.

நான் என்னமோ ஏதோதுன்னு பதறி..., ஓடி போய் கட்டில்ல தூங்குற பையனை  பார்த்தேன். எல்லாமே சரியா இருக்கவே புரியாம சின்னதை கூப்பிட்டு என்னன்னு கோவமா கேட்க...,

அம்மா அங்க பாருன்னு ஜன்னலுக்கு வெளிய கரண்ட் கம்பியை காட்டுறா. அங்க கம்பி மேல காக்கா உக்காந்திருக்கு. அதை பார்த்துதான் ”கம்பி”தம்பியாவும்..., “காக்கா” தாத்தாவாகவும் மாறி இருக்குறது புரிஞ்சு கோவத்தையும் மீறி சிரிக்க வைத்தது. .

டிஸ்கி: எல்லாரும் ரெண்டாவதும் பெண்ணாய் பொறந்துடுச்சேன்னு வருத்தப்பட்ட போதும்..  ஒண்ணுக்கொண்ணு துணையாய் இருக்கட்டும்ன்னு எல்லருக்கும் நான் ஆறுதல் சொல்வேன். ஒரு நொடி கூட கவலை பட்டதில்லை. என் வாழ்வை மிகுந்த தேடுதலுடன் ரசிக்கவும் ,ருசிக்கவும் வைக்கும் என் இரு மகள்களுக்கும் இந்நாளில் நன்றியை சொல்லிக்குறேன்.