கை கொடுத்திருப்பாயா சகோதரா?!

அன்புள்ள சகோதரனே!

நலமா?! நீண்ட நாட்களாக உனக்கு கடிதம் எழுத வேண்டும் என நினைப்பேன். ஆனா, ஏனோ எழுதியதில்லை!! இப்பொழுது எழுதியே ஆக வேண்டிய மன உளைச்சலுக்கு ஆளிவிட்டேன்! அதான் உடனே கடிதமும் எழுதி விட்டேன். 

தாயின் கருவறை என்னும் இருட்டறையில் பத்து மாதம் தனித்திருந்தேனே!! அப்போது துணைக்கு வரவில்லை, உயிரமுதத்தை போட்டியிட்டு பருகவும் நீ வரவில்லை..,

தத்தி நடக்கும்போது விரல்பிடித்து நடைப்பழக்கவும், ஓடி விளையாடும்போது கீழே விழும் என்னை தாங்கி பிடிக்கவும் நீ வரவில்லை, கொட்டாங்கச்சியில் மணலைக் கொட்டி சுட்ட இட்லியையும், கருவேல மரத்து இலையை அரைத்து வைத்த சட்னியை உண்ணவும், இன்னொரு இட்லி கேட்டு நீ அடம்பிடிக்க நான் தர மறுக்க, காலால் இட்லியை சிதைக்கவும் நீ வரவில்லை!!

பள்ளியில் பல்பத்தை தின்றதையும் , சிலேட்டை எச்சிலால் அழித்ததையும், சைக்கிள் பழகி பாவாடைக் கிழித்துக் கொண்டு வந்து அம்மாக்குத் தெரியாமல் மறைத்ததையும் அம்மாவிடம் போட்டுக் குடுத்து நான் அடிவாங்குவதைக் கண்டு ரசிக்கவும் நீ வரவில்லை.., ,

என் உண்டியல் காசை நீ திருடி சினிமா பார்த்ததையறிந்து, உன்னைக் கண்டிக்க, அப்பிடித்தாண்டி செய்வேன் னு நறுக்கென்று என் தலையில் கொட்ட, வலித்தாங்காமல் அழும் சத்தத்தைக் கேட்டு ஓடிவந்த அப்பாவிடம், நிலைப்படியில் இடிச்சுக்கிட்டேன்பா எனப் பொய்ச்சொல்லி உன்னை நான் காப்பாற்ற.., கண்களால் நன்றியுரைக்க நீ வரவில்லை..,

 

 சடங்காகி "குச்சி வீட்டுக்குள்" அமர்ந்திருக்கையில், அவளைத் தீண்டதேடானு சொன்ன கோடி வீட்டு ருக்குப் பாட்டிக்கு தெரியாமல் உள் நுழைந்து, எனக்கு தந்த பலகாரங்களையெல்லாம் என் வாய் பொத்தி திண்ணவும் நீ வரவில்லை!!

தெருமுனையில் காலிப் பசங்க கிண்டல் பண்றாங்க, நீ துணைக்கு வாடா பயமா இருக்குனு உன்னை கெஞ்ச, ஆமாம் இவ பெரிய உலக அழகி இவளைப் பார்க்க வர்றாங்..,  ,ச்சீப் போடின்னு துரத்திவிட்டு, என் பின்னாடியே வந்து, அவர்களைப் புரட்டி எடுக்க நீ வரவில்லை!!

பரிட்சைக்கு செல்கையில் பாசாகி என் மானத்தை காப்பாத்துடின்னு விபூதியிட்டு, என்னை பரிட்சை எழுத அனுப்பிவிட்டு, பள்ளி வாசலில் நான் வரும்வரை கால்கடுக்க காத்திருக்க நீ வரவில்லை!!

இந்த மாப்பிள்ளையதான் நீ கட்டிக்கிடணும்னு சொல்லி அப்பா அதட்ட, நான் விசாரிச்சுட்டேன், இவன் சரியில்லை, அவ நல்லா இருக்கனும்ன்னா எப்படிப்பட்ட மாப்பிள்ளை பார்க்கனும்ன்னு எனக்கு தெரியும். அந்த வேலை உங்களுக்கு வேணாம்ன்னு பரிந்துப் பேச நீயில்லை!!

மசக்கையில் வாந்தி எடுக்கும்போது கையிலேந்திப் பிடிக்கவும்.., ஒன்பதாம் மாதம் பூமுடிக்கையில் எங்கோ ஒரு மூலையில் சாம்பார் வாளியைக் கையில் ஏந்திக்கொண்டு என் மேடிட்ட வயிற்றைக் கண்டுப் பூரிக்கவும்.., பிரசவ வேதனையில் துடிக்கும்போது, நான் இருக்கேண்டா பயப்படாதேடா னு என் கைப்பிடித்து ஆறுதல் சொல்லவும் நீ வரவில்லை!!

மருமகப் பிள்ளையை நடுங்கும் விரலுடனும், கண்ணீர் துளிகளுடனும் ஏந்திக் கொள்ளவும், மடியிலிருத்தி காது குத்தவும், தங்கை மகளுக்கு "குச்சுக் கட்டி சீர் செய்யவும்" நீ வரவில்லை!!

இதையெல்லாம் நீ இல்லாமல் தாங்கிக்கொள்ள முடிந்த என்னால் ....,

தரையில் படுக்க வைத்தால் ஈ, எறும்பு கடிக்குமென மார்மீதே உறங்க வைத்து, பாராட்டி, சீராட்டி வளர்த்த நம் அன்னை இன்று "படுத்த படுக்கையில்"...,,

மகளேயானாலும், அருகிலிருந்து கவனித்துக் கொள்ள வக்கற்று,  தத்தளித்து , தடுமாறி, தோள்சாய ஆளின்றி தவிக்கிறேன்,

ஒருவேளை இன்று நீ என்னருகில் இருந்திருந்தால்..,

 கை கொடுத்திருப்பாயா??!! சகோதரா?

இப்படிக்கு,

உன்னுடன் பிறந்து , உன் விரல் பிடித்து வளர்ந்து வாழும் பாக்கியத்தை இழந்த,
துரதிர்ஷ்டசாலியான சகோதரி!!